Seyyah

Bir yaz akşamı dolunayken, yıldızlar gökte, benim zihnim tam zamanlı seyyah. Gezer dolaşır tüm cihanı, ben yerimde sayarım. Hatıralar getirir gezdiği yerlerden bana. Bir deniz yıldızı, belki bir avuç kum... Diyar diyar dolaşsa da yıllanıp değişse de insanın, özünde içindekiler hep baki kalırmış. Küçücük bir çocuğun sesi -hep içimizde yaşattığımız- tüm gerçekleri bastırırmış. O çocuğun sesi gerçeğin rahatsız edici tınılarını susturup inadına bir melodi mırıldandıkça duymak istediğimiz tatlı yalanları, avuntuları hep onda bulup soluklanmışız. Tüm dünyayı da dolaşsak, gece yağınca yine içimizdeki çocuğa sığınmışız. O melodinin büyüsüyle her gece yeniden doğmuş, seyyah olup diyarlara, çok uzaklara...