Her gece son durağıydı pencere kenarı
Karanlığın gizleyemediği anıların parlaklığı alıyordu gözlerini
Gördüğü her binada bir tuğlası,
her ağaçta bir dalı vardı sanki
Sanki yere serili asfalt kendisiydi
Tonlarca ağırlıkta araçlar geçiyordu üzerinden
Bırakıp gidemezdi ki bir yere
Nereye gitse ardından sürükleyiverecekti anılarını
Nereye gitse yüklerle donatılacaktı omuzları
İyisi mi?
Kalmalıydı böylece
Her gece...
Comentarios