top of page
Tahir Solmaz

Para Üstü


Buyurun Beyim, para üstünüz. Saymaya hacet yok. Bozuklukları

saymadan cebine attı. Şoförün kendisini izlediğini fark etti. Bu andan

sonra muhakkak saymalıydı her para üstünü aldığı zaman. O andan

sonra da ne zaman kendisine "-Buyurun Beyim, para üstünüz" dense,

her seferinde para üstünü saydı. Çünkü, bu halinden faydalanılabilirdi.

Suistimale uğrayabilirdi güveni. Bu kadar itimat etmemeli! Hiç itimat

edilmemeli hatta hiç kimseye, hiçbir şeye karşı. Ne vardır hem şu

hayatta, neyi bilir, kaç insan tanır ona duyduğu sonsuz güveni ve

gözükapalıteslimiyeti hakikaten hakkeden ve bir zaman sonra bile

insanı yanıltmayan, duyduğu bu insani duyguları hissetmesinden

dolayı ve harcadığı zamandan, kalbinde açtığı yerden ve belki de bu

sebeple bu yeri daha çok hakkedecek kimseyi orada barındırmamış

olmasından, geçmişinden, şimdisinden ve yaşamayı umduğu fakat

artık imkansızlaşmış hayallerinden dolayı pişmanlık duydurtmayan

ne vardır? Hiçbir şey. Her şey bu kadar açıkken, inatlaşmak neden?

Her seferinde aynı sonucu beklemek, ummak neden?


Comments


bottom of page