top of page

Hınç

Eda Çeleğen

Tenin üstündeki ilk yangında gizli olan korku

susar tenin altındaki o yangının yüceliğinde.

Viyolonselin ilk notasındaki o haykırışta gizlidir,

ürkek çocukların amansız cesareti.

Annenin yaktığı ilk ateşte barınır;

umudun sesi,

korkunun eceli

ve korkusuzluğun cesedi.

Tanrı gizlenir kalbimizden,

ayın karanlığı doldukça göğüs kafesimize.

Yutkunur insan

o ilk ürperti dolunca genzine,

elleri kalbini yoklar

Aradığı gizlenen Tanrı’nın kılıcıdır.

Tanrı’m seninle olan savaşımız da bitti,

yudum yudum içtik bahşettiğimiz o zehri!

Tanrı’m artık gündüz ateşi yakamaz,

gecenin karanlığı ürpertemez beni.

Korku,

göğüs kafesimde yuva değil

esarettir artık hıncında bilediğin.

Ve Tanrı’m,

umudun sesi

parmaklarımın ucundaki ateştir,

özgürce bilediğim.


Commentaires


Ekibimize Katılabilirsin!

İlginiz için teşekkür ederiz.

© 2023 bi'Sayfa Dergi

bottom of page